Internet

Wat is het internet?

Het internet is een wereldwijd verbonden netwerksysteem dat wereldwijde communicatie en toegang tot gegevensbronnen mogelijk maakt via een enorme verzameling particuliere, openbare, zakelijke, academische en overheidsnetwerken. Het wordt beheerd door overheidsinstanties zoals de Internet Assigned Numbers Authority (of IANA), die universele protocollen opstellen.

De termen internet en World Wide Web worden vaak door elkaar gebruikt, maar ze zijn niet precies hetzelfde; het internet verwijst naar het wereldwijde communicatiesysteem, inclusief hardware en infrastructuur, terwijl het World Wide Web een van de diensten is die via het internet worden gecommuniceerd.

Techopedia legt het internet uit

Het internet vindt zijn oorsprong bij de Amerikaanse overheid, die in de jaren zestig begon met de aanleg van een computernetwerk met de naam ARPANET. In 1985 gaf de Amerikaanse National Science Foundation (NSF) opdracht tot de ontwikkeling van een universitair netwerk, NSFNET genaamd.

Dit systeem werd in 1995 vervangen door nieuwe netwerken van commerciële aanbieders van internetdiensten. Rond die tijd werd het internet breder toegankelijk gemaakt voor het publiek.

Sindsdien is het internet gegroeid en geëvolueerd tot diensten zoals:

E-mail.
Web-enabled audio/video conferencing diensten.
Online films en spelletjes.
Gegevensoverdracht/het delen van bestanden, vaak via File
File Transfer Protocol (FTP).
Instant messaging.
Internetfora.
Sociale netwerksites.
Online shopping.
Financiële diensten.

Als wereldwijd netwerk dat verantwoordelijk is voor de overdracht van enorme hoeveelheden gegevens en het vergemakkelijken van processen is het internet voortdurend in ontwikkeling. Zo is het oorspronkelijke IPv4-protocol voor de distributie van IP-adressen (Internet Protocol) grotendeels vervangen door een nieuw IPv6-model dat het aantal beschikbare adressen voor elk werelddeel vergroot.

Het internet heeft zich ook uitgebreid tot buiten de traditionele werkplek met de opkomst van het zogenaamde “internet of things” (IoT). Hoewel er nog steeds enige afbakening is tussen traditionele internetknooppunten, die een klassieke webbrowser gebruiken, en met het internet verbonden apparaten, die doorgaans gebruik maken van software met een beperkte instructieset, vervaagt het internet of things de grens tussen het internet en de analoge wereld.

Er is ook een belangrijk kader dat mensen helpt begrijpen hoe het internet verandert en waar het in de toekomst naartoe gaat.

Deze bestaat uit drie versies of iteraties van het World Wide Web, zoals hierboven gedefinieerd.

Web 1.0 is de oorspronkelijke versie van het internet als een plaats waar de meeste gegevens alleen konden worden gelezen. Web 1.0 wordt door deskundigen vaak omschreven als een internet waar de meest voorkomende activiteiten passief zijn – lezen, onderzoeken of informatie inwinnen over producten en diensten alvorens een aankoop te doen via traditionele media, bijvoorbeeld per telefoon.
Web 2.0: Toen ingenieurs zaken als Javascript applets en modules aan het web toevoegden, was Web 2.0 geboren. Web 2.0 is het lees/schrijf web of het functionele web, waar webvelden en formulieren gebruikers in staat stellen deel te nemen aan transacties, bronnen te uploaden of hun eigen suggesties te plaatsen in een actieve conversatie.
Web 2.0 is volgens de meeste mensen het internet dat we vandaag gebruiken. Het probleem van de “stateless” functionaliteit van Web 2.0 wordt grotendeels opgelost door digitale “cookies” die individuele gebruikersgegevens in de browser opslaan om bijvoorbeeld opgeslagen wachtwoorden mogelijk te maken.
Het nadeel is dat de activiteiten van de gebruiker worden gevolgd: Als een gebruiker de cookies verwijdert, zijn de sessiegegevens verdwenen en moet de gebruiker voor toekomstige sessies als nieuwe gast beginnen.
Web 3.0 is het “semantisch web”, waarin internetgegevens aan elkaar worden gerelateerd en het in kaart brengen van gegevens helpt om veel van wat we vandaag handmatig doen op het internet te automatiseren. Het semantisch web, zeggen voorstanders, zal een web zijn dat op vele manieren is geautomatiseerd, waarbij individuele virtuele objecten en websites naadloos aan elkaar worden gekoppeld. In die zin zou Web 3.0 ons kunnen helpen het huidige model van het gebruik van cookies voor het opvragen van sessiegegevens af te schaffen.

Al deze veranderingen tonen het algemene karakter van het internet en zijn brede bereik in de menselijke samenleving. Groepen zoals de Internet Engineering Task Force (IETF) en het World Wide Web Consortium (W3C) blijven werken aan normen en universele benaderingen.